Dom parafialny

Władze sowieckie zabrały większość  budynków parafialnych i umieściły w tam biura. Odebrana została cała parcela ogrodowa należąca do kościoła i część terytorium gospodarczego z domkiem ogrodnika, gdzie wkrótce zbudowano garaże z warsztatem naprawczym, obsługującym instytucję działającą w budynku parafialnym. W 1950 r. zabrano cały budynek parafialny na użytek instytutu naukowo-doświadczalnego przemysłu poligraficznego.
W latach 70-tych budynek zajęła szkoła muzyczna znajdująca się tam do dziś. Sprawy parafialne przeniosły się wyłącznie do zakrystii, a pomieszczenia drugiej kondygnacji zakrystii stały się mieszkaniem dla wielu duszpasterzy kościoła. Od jesieni 1991 r. zamieszkali tam oo. franciszkanie, oraz czasowo rezydował biskup pomocniczy Marcjan Trofimiak.

dom-parafialny

W ostatnim okresie lat 80-tych rozpoczęto starania o zwrot zabranej parceli ogrodowej. W 1992 r. ogród jednak został przerobiony na skwer publiczny z ławkami, wtedy to dla przejścia przez skwer przebito stary mur ogrodzenia należący do kościoła. W kwietniu 1994 r. władze miasta zwróciły kościołowi część parceli z zabudowaniami gospodarczymi. Od dłuższego czasu prowadzi się starania o zwrot domu parafialnego (plebanii), budynek ten jeszcze zajmuje szkoła muzyczna. Większa część ogrodu też czeka na zwrot kościołowi św. Antoniego.
Od jesieni 1991 r. opiekę duszpasterską nad tą lwowską świątynią przejęli oo. franciszkanie. W dniu 14 kwietnia 1995 r. metropolita lwowski arcybiskup Marian Jaworski przekazał kościół św. Antoniego oo. franciszkanom konwentualnym na ich stały użytek. W ten sposób po przeszło 200-letniej przerwie powrócili oni do dawnego, ufundowanego dla nich kościoła. Dekretem z 13 czerwca 1995 r. kościół został podniesiony do godności Sanktuarium św. Antoniego.